النی کاپوچیانی: عاشقانه کنار دختران ایرانی کار می کنم/ تا 5 سال پیش بسکتبال زنان ایران در نقشه آسیا وجود نداشت!

روزبه دلاور | تیم ملی بسکتبال زنان ایران در اواخر فروردین‌ در یک دستاورد بزرگ جواز حضور در مسابقات انتخابی غرب آسیا را به دست آورد.

به گزارش روزنامه اعتماد، این رقابت‌ها که انتخابی دیویژن B کاپ آسیا محسوب می‌شد، شاهد درخشش دختران بسکتبالیست ایران بود. در آخرین بازی تیم ملی زنان ایران، در یک بازی حساس موفق شد با نتیجه ۸۸ - ۷۰ میزبانش اردن را شکست داده و ضمن کسب جواز حضور در سطح دو کاپ آسیا برای اولین بار جایگاه نخست مسابقات قهرمانی غرب آسیا را به دست آورد. پیروزی قاطع مقابل اردن، تکمیل‌کننده عملکرد موفق تیم بود. شاگردان النی کاپوچیانی در بازی نخست خود با نتیجه ۶۵ - ۵۵ سوریه را مغلوب کرده بودند. این موفقیت نشان‌دهنده پیشرفت بسکتبال زنان ایران و نویدبخش آینده‌ای روشن‌تر برای این رشته ورزشی است. گفتنی است تیم ملی سال قبل در این مسابقات به مقام دوم رسیده بود. برای بررسی بیشتر از این دستاورد مهم با النی کاپوچیانی، سرمربی یونانی و موفق تیم ملی گپ و گفتی ترتیب دادیم که چکیده‌ای از آن را در زیر می‌خوانید.

 

از پیروزی در دو مسابقه آسیایی مقابل سوریه و اردن بگویید؟

خب این دو برد به ظاهر ساده بود اما در عمل بازی‌های سختی را پشت سر گذاشتیم و تلاش و انرژی زیادی روی این دو بازی گذاشتیم. ما با تمرینات سختی که پشت سر گذاشتیم آماده برای این بازی‌ها بودیم. ما به کیفیت بازیکنان خودمان اطمینان داشتیم و توانستیم کنترل دو بازی را در دست بگیریم و به دو برد برسیم. در بازی اول مقابل سوریه به‌ شدت روی حریف پرس سنگینی اعمال کردیم و توانستیم به راحتی از بازیکنان حریف عبور کنیم اما باید این نکته را در نظر داشت که این تیم هم خوب است و در بازی با اردن حریف خود را با دردسرهای زیادی مواجه کردند. بازی دوم ما با اردن بود تیمی که به لحاظ نحوه بازی مورد پسند ما بازی می‌کرد. ما در آن بازی به یک عده جوان بازی دادیم چون در تلاش هستیم نسل جدیدی را به تیم ملی بزرگسالان اضافه کنیم. دختران ما، چه آنها که چند دقیقه و چه آنهایی که 30 یا 40 دقیقه توانستند بازی کنند، واقعا عالی بودند. آنها به تمام فرامین کادر فنی گوش می‌دادند و همان‌ها را در زمین اجرا می‌کردند. شاید نتایج ساده به نظر می‌رسید اما ما سخت کار کرده بودیم. مثلا در بازی با اردن یک بازیکن داشتند که تمام هدف‌مان این بود که اگر او را کنترل کنیم، می‌توانیم بازی را ببریم که همین هم شد. برای همین به بازیکنانم افتخار می‌کنم.

با این دو برد به سطح بعدی در غرب آسیا صعود کردیم؛ این صعود تا چقدر برای بسکتبال ما حائز اهمیت است؟

اینکه ما جزو پنج تیم برتر آسیا هستیم، نه! این طور نیست! اما ما فعلا جزو پنج تیم برتر غرب آسیا هستیم. نکته این است که تا 5 سال پیش بسکتبال زنان ایران اصلا در نقشه آسیا نبود اما الان و به‌خصوص در دو سال اخیر همه به ما احترام می‌گذارند. چون توانستیم با حمایت‌ها و اقداماتی که فدراسیون انجام داده اتفاقات خوبی را رقم بزنیم. الان یک‌جورهایی همه تیم‌ها از تیم ایران حساب می‌برند اما قبلا ما بودیم که از آنها حساب می‌بردیم! البته که باید واقع‌گرا باشیم که تیم‌هایی مثل ژاپن، چین، استرالیا، نیوزیلند، فیلیپین، کره‌جنوبی و چین تایپه و لبنان خیلی بالاتر از ما هستند و باید خیلی کلاس خودمان را بالا ببریم تا بتوانیم رقابت شانه به شانه با این تیم‌ها داشته باشیم.

توصیف شما از توانایی و استعداد دختران ایرانی در بسکتبال چیست؟

خب من حدود دو سال و نیم ‌است که سرمربی بزرگسالان ایران هستم که البته نظارت روی تیم‌‌های پایه هم دارم. تیم بزرگسالان که پیشرفت زیادی داشته. من این شانس را داشتم‌ که در تمرینات تیم‌های 16 و 18 ساله‌ها باشم که در آنجا استعدادهای زیادی دیدم. آنها در بعضی از بازی‌های بین‌المللی بسیار خوب بازی کردند تا جایی که چندتا از بازیکنان زیر 18 ساله‌ها را به تیم‌ملی بزرگسالان دعوت کردم. البته این بچه‌ها راه نسبتا طولانی در پیش دارند، هنوز چیزهای زیادی از اصول اولیه بسکتبال نیاز دارند تا یاد بگیرند که روزی بتوانند به تیم ملی کمک کنند.

به لحاظ امکانات و رسیدگی شرایط برای این بچه‌ها آماده است؟

خب نیاز زیادی به سخت‌افزار دارند. در ایران استعدادهای زیادی وجود دارد که باید آنها را در مسابقات مختلف دید و شناسایی کرد. خب نقطه ضعف‌هایی هم وجود دارد، به عنوان مثال بیشتر دختران ایرانی در لیگ از سمت چپ نمی‌توانند حمله کنند و امتیاز بگیرند. در رده‌های پایه هم این مشکل وجود دارد. اگر این بازیکنان حتی به لحاظ علمی و تئوری اطلاعات زیادی داشته باشند اما خوب تمرین نکنند یا مسابقات خوبی نداشته باشند، نمی‌توانند پیشرفت کنند. نکته دیگر فیزیک بازیکنان‌مان است که نیاز به زمان هست تا هر بازیکن را برای یک پست آموزش بدهیم تا آنها را در حد تیم ملی برسانیم، به‌خصوص در پست‌های حساس. البته مخالف بازیکنان قد کوتاه اما بااستعداد نیستم و آنها هم می‌توانند به ما کمک کنند.

برای پروژه جوانگرایی چه برنامه‌هایی لازم است؟

خب بسیار مهم است که مربیان رده ‌پایه را آموزش بدهیم. آنها نیاز دارند تا دوره‌های آموزشی مهمی را پشت سر بگذارند. باید این مربیان به شکل مدرنی آموزش ببینند تا استعدادهای ایرانی به ‌خوبی و کامل ‌آموزش بدهند.

با‌ جوانگرایی که در پیش گرفتید ‌نگران کسب نتایج ‌ضعیف احتمالی ‌نیستید؟

نه! من عاشقانه در حال کار کردن با این تیم‌ هستم و تمام‌ تلاش و نیروی خودم را برای این کار می‌گذارم. تا وقتی من و کادر و بازیکنانم عاشقانه و باجدیت کارمان را انجام‌ می‌دهیم، نباید نگران ‌نتایج باشیم.

از طرف فدراسیون‌ حمایت می‌شوید؟‌

در این مدتی که اینجا هستم فدراسیون روز به روز بیشتر به ما اهمیت داده و امکانات بیشتری را در اختیار ما قرار داده است. مثلا فرستادن تیم‌ها به مسابقات خارج ‌از ایران که حضور در آن تجربیات زیادی را برای ما به ارمغان می‌آورد. البته شرایط هنوز در حد آقایان ایده‌آل نیست اما در کل من راضی هستم.

لیگ ما چقدر توانسته به تیم ملی کمک‌کند؟

یکی از بحث‌های من با رییس فدراسیون درباره لیگ زنان است که متاسفانه در سطح‌ بسیار پایینی قرار دارد. به نظر من هر تیم باید دو تا بازیکن خارجی باکیفیت بگیرد تا بازیکنان ایرانی در کنار آنها بتوانند پیشرفت ‌کنند. بازیکنانی که می‌توانند برای بازیکنان ایرانی الگو باشند و‌ می‌توانند از آنها خیلی چیزها یاد بگیرند. البته برای این کار نیاز به اسپانسر داریم. حالا چطور می‌توانیم از این دختران انتظار پیشرفت داشته باشیم وقتی همه در یک سطح کنار هم‌ تمرین می‌کنند؟ تا وقتی مقابل یا کنار از خودشان بهتر بازی نکنند خیلی سخت است که از آنها انتظار پیشرفت‌ داشته باشیم. نکته دیگر درباره لیگ، استقبال ضعیف تماشاگران است. در مجموع، لیگ قوی بازیکنان قوی می‌سازد و بازیکنان قوی، تیم‌های قوی و تیم‌های قوی هم باعث پیشرفت تیم‌ملی و بسکتبال ما می‌شوند.

صحبت پایانی؟

تشکر از شما بابت سوالات خوبی که کردید و برای من افتخاری بود حضور در مصاحبه. امیدوارم مثل دو سال و نیم گذشته بتوانیم راه درست را ادامه‌ بدهیم.